ភ្នំពេញ ៖ ក្រុមយុវជនស្ម័គ្រចិត្តដើម្បីសុខភាព រៀបចំកម្មវិធីសន្និសីទសារព័ត៌មានស្ដីអំពី ផលប៉ះពាល់នៃគ្រឿងស្រវឹង ក្នុងគោលបំណងចូលរួមផ្សព្វផ្សាយផលអវិជ្ជមានដែលប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា កំពុងទទួលរងពីគ្រឿងស្រវឹង។ ក្រុមយុវជនមើលឃើញថា នាពេលបច្ចុប្បន្នការផ្សព្វផ្សាយអូសទាញឲ្យសេពគ្រឿងស្រវឹងមានភាពផុសផុលយ៉ាងខ្លាំង ក៏ប៉ុន្តែការអប់រំ និងការផ្សព្វផ្សាយអំពីផលប៉ះពាល់នៃគ្រឿងស្រវឹងនៅមានភាពខ្វះខាត។
សន្និសីទសារព័ត៌មានស្ដីអំពី ផលប៉ះពាល់នៃគ្រឿងស្រវឹង បានធ្វើឡើងកាលពីព្រឹកថ្ងៃទី១៤ខែធ្នូឆ្នាំ២០១៨ នៅសាកលវិទ្យាល័យធនធានមនុស្ស។
ទាក់ទងនឹងឥទ្ធិពលនៃការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង លោក ណាល់ វិឆៃ បានថ្លែងថា ការផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹង ដែលមានលក្ខណៈអូសទាញ ពង្វក់ស្មារតី បានធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ និងយុវជនដែលជាសសរទ្រូងជាតិ ឈ្លក់វង្វេងនឹងការសេពគ្រឿងស្រវឹង ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់អនាគតរបស់ពួកគេ។ គ្រឿងស្រវឹងមិនត្រឹមតែបង្កផលប៉ះពាល់ ដល់បុគ្គលដែលសេពប៉ុណ្ណោះទេ វាក៏បង្កផលប៉ះពាល់ដល់ក្រុមគ្រួសារ និងសង្គមជាតិ ដែលស្ដែងឡើងតាមរយៈភាពក្រីក្រ ជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ អំពើរហិង្សា និងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរជាដើម។ កាលពីឆ្នាំ២០១៥ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានធ្វើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ ស្ដីពីការត្រួតពិនិត្យគ្រឿងស្រវឹង ក៏ប៉ុន្តែការអនុម័តច្បាប់នេះ ត្រូវបានបន្លាយពេលរហូតមកដល់បច្ចុន្ន។ សេចក្ដីព្រាងច្បាប់ ស្ដីពីការត្រួតពិនិត្យគ្រឿងស្រវឹងនោះ គឺផ្តោតទៅលើការដំឡើងពន្ធគ្រឿងស្រវឹង ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ការកំហិតកន្លែងលក់ និងអាយុអ្នកសេពគ្រឿងស្រវឹងជាដើម។
លោក ណាល់ វិឆៃ បានបញ្ជាក់ថា ក្រុមហ៊ុនស្រាបៀរមួយចំនួន បានឧបត្ថម្ភដល់អ្នកប្រដាល់ អ្នកទាត់បាល់ ជាដើម ក្នុងបំណងមិនរកប្រាក់ចំណេញ និងជួយសង្គម ហើយពួកគេធ្វើបែបនេះដើម្បីបង្ហាញថាក្រុមហ៊ុនរបស់គេបានជួយដល់សង្គម ។ “ខ្ញុំបានជួយដល់សង្គមច្រើនណាស់ បើសិនអ្នកឯងបិទក្រុមហ៊ុនរបស់ខ្ញុំម៉េចកើត គឺធ្វើយ៉ាងម៉េចកើត ព្រោះខ្ញុំបានជួយសង្គមច្រើនណាស់ ” យុវជន ណាល់ វិឆៃ បញ្ជាក់បន្ថែមដូច្នេះ។
យុវជន ណាល់ វិឆៃ បានលើកឡើងថា សេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីគ្រឿងស្រវឹង បានចេញជាយូរហើយ ហើយពួកខ្ញុំបានសំណូមពរដល់រាជរដ្ឋាភិបាល ឆាប់ចេញច្បាប់នេះជាផ្លូវការ ហើយនិងជំរុញដល់យុវជនទាំងអស់ ចូលរួមជួយផ្សព្វផ្សាយនិងបំផុស ដើម្បីឲ្យបានដំណឹងនេះ ទៅដល់ថ្នាក់ដឹកនាំ និងអ្នកពាក់ព័ន្ធ។ យុវជនរូបនោះ បានយល់ឃើញថា គ្រឿងស្រវឹងពិតជាបង្កផលប៉ះពាល់ដល់អ្នកពិសាយ៉ាងពិតប្រាកដមែន ប៉ុន្តែរឿងប្រាក់ចំណូលពីគ្រឿងស្រវឹង បានចូលទៅក្នុងប្រាក់ចំណូលជាតិប៉ុន្មាននោះ គឺខ្ញុំមិនដឹងទេ ហើយក៏គ្មានទិន្នន័យរបស់ស្រុកយើងបានបង្ហាញជាសាធារណៈ ឬក៏លើវេបសាយរបស់ក្រុមហ៊ុនស្រាបៀរដែរ ប៉ុន្តែនៅស្រុកគេវិញ បើយើងចូលមើលក្នុងវេបសាយរបស់ជាតិ ឬក្រុមហ៊ុនស្រាបៀរ គេមានដាក់បង្ហាញដើម្បីឲ្យប្រជាពលរដ្ឋបានដឹងនិងឃើញថា ប្រាក់ចំណូលបានចូលមកជាតិ ពីការយកពន្ធរបស់ក្រុមហ៊ុនស្រាបៀរ។
“ក្នុងនាមជាយុវជនម្នាក់ដែលធ្វើជាគំរូគេ ខ្ញុំមិនពិសានូវគ្រឿងស្រវឹងនៅពេលជួបជុំមិត្តភក្តិ ហើយខ្ញុំនឹងផ្សព្វផ្សាយទៅដល់មិត្តភក្តិ ក្រុមគ្រួសារ ទៅតាមអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន ហើយតាមពួកខ្ញុំមានហ្វេសប៊ុកផេកនឹងធ្វើការសរសេរនូវសារជាច្រើន ដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង និងផលប៉ះពាល់នៃគ្រឿងស្រវឹង ជាផ្នែកមួយជួយដល់បងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទូទាំងប្រទេស”។
លោក សុត ស ដែលជាតំណាងរបស់ក្រុមយុវជន បានលើកឡើងថា ក្នុងនាមជាយុវជន យើងមានការមិនពេញចិត្ត ចំពោះការបើកលំហទូលាយហួសហេតុ ដល់ការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹង តាមរយៈគ្រប់រូបភាព នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដូចជា ការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹង ដោយភ្ជាប់ជាមួយនូវមោទនភាពជាតិ បេតិកភណ្ឌជាតិ និងការផ្ដល់រង្វាន់លើកទឹកចិត្ត យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងផងដែរ។
ចំណែកកញ្ញា ហែម វិជ្ជរ៉ា បានបញ្ជាក់ថា បានបន្ថែមថា តាមរយៈកម្មវិធីសន្និសីទសារព័ត៌មាននេះ យើងខ្ញុំជាក្រុមយុវជនដែលមានការព្រួយបារម្ភ ចំពោះឥទ្ធិពលអាក្រក់នៃគ្រឿងស្រវឹង សូមប្រកាសគាំទ្រ និងជំរុញឲ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា អនុម័តច្បាប់ស្ដីពីការត្រួតពិនិត្យគ្រឿងស្រវឹង និងអនុវត្តច្បាប់នេះឲ្យបានតឹងរ៉ឹងបំផុត។
លោកបណ្ឌិតធន់ ណុច សាកលវិទ្យាធិការរង នៃសាកលវិទ្យាល័យធនធានមនុស្ស បានកត់សម្គាល់ថា ការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹងកាន់តែកើនយ៉ាងគំហុក គ្រប់ទិសទីទូទាំងប្រទេស ហើយស្ទើរតែគ្រប់ទីកន្លែង ដែលគេអាចរកទិញគ្រឿងស្រវឹងបាន ហើយមិនមានកំណត់អាយុអ្នកទិញនោះទេ។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី ដើម្បីទប់ស្កាត់ការប្រើហិង្សាដែលបង្កពីគ្រឿងស្រវឹង គឺគេត្រូវតែកាត់បន្ថយការសេពគ្រឿងស្រវឹង ហើយត្រូវបង្កើនការយល់ដឹង អប់រំ ផ្សព្វផ្សាយ ពីផលប៉ះពាល់នៃគ្រឿងស្រវឹង។ លោកបញ្ជាក់ថា មានការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹង គាស់មួយកំប៉ុងត្រូវមួយកំប៉ុង គាស់ផាច់ព្យាយាមម្តងទៀត ដែលសុទ្ធសឹងជាសារមួយរបស់ក្រុមហ៊ុនស្រាបៀរ ដើម្បីជំរុញទឹកចិត្តដល់អ្នកផឹក។ លោកថា គាស់ផាច់មក ឃើញអក្សរដាក់ថា ផឹកលើសពី១០ប៉ុង ថែមគ្រលៀនមួយ គាស់កំប៉ុងភ្លាម ឃើញរង្វាន់ដាក់ថាផឹកលើសពីកន្លះកេះ ថែមជូនថ្លើមមួយ។ យុវជនទាំងអស់ មានដែលឃើញបែបនេះទេ ។ កម្មវិធីនេះ បានផ្តល់នូវសារមួយដល់យុវជនថាគ្រឿងស្រវឹងបានផ្តល់ផលប៉ះពាល់យ៉ាងច្រើនមែនទែន ចំណែកឯអ្នកធំៗ អ្នកមានអំណាច មួយចំនួន ដែលផឹកសុទ្ធតែស្រាថ្លៃៗ ក៏មានរងគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិតខ្លួនឯង និងដល់អ្នកដទៃ ក្នុងពេលដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ចរាចរ។ នៅស្រុកណា ក៏គេផឹកស្រាដែរ គឺផឹកដូចតែគ្នាទេ ប៉ុន្តែគេមានច្បាប់របស់គេល្អ និងស្មារតីនៃការយល់ឃើញរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ និងកោសិការសង្គម បានយល់ឃើញពីការផលប៉ះពាល់ ហើយរាល់ពេលដែលគេប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង ដើម្បីចូលរួមជួបជុំមិត្តភក្តិស្វាគមន៍ជាមួយមិត្តភក្តិក្នុងកម្រិតមួយសប្បាយរីករាយ មិនមែនដើម្បីជួបជុំផ្តួលរំលំមិត្តភក្តិទេ។ នៅប្រទេសយើងក៏មានច្បាប់ដែរ ដែលនគរបាលចរាចរណ៍ ធ្វើការផាកពិន័យចំពោះអ្នកផឹកស្រា រហូតដល់ជាតិអាកុលលើសកំណត់។
ចំណែកមន្ត្រីសង្គមស៊ីវិល ដែលប្រលូកក្នុងកិច្ចការនេះ បញ្ជាក់ថា ការអំពាវនាវ និងការអប់រំ ផ្សព្វផ្សាយ គឺជារឿងមួយ ប៉ុន្តែដើម្បីឲ្យវិធានការណ៍ទប់ស្កាត់ឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព គឺត្រូវតែមានច្បាប់គ្រប់គ្រងគ្រឿងស្រវឹង។ ការបង្កើនពន្ធលើគ្រឿងស្រវឹងឲ្យកាន់តែច្រើន គឺអាចកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ខ្លះដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ គេមិនប្រាកដថា លុយចំណូលពីពន្ធនោះ គឺអាចទូទាំងនឹងការខាតបង់ចំពោះការខូចសុខភាពប្រជាជនបាននោះទេ។ ដូច្នេះត្រូវតែមានច្បាប់គ្រប់គ្រងគ្រឿងស្រវឹង ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។
សេពគ្រឿងស្រវឹងហួសប្រមាណមិនត្រឹមតែធ្វើឱ្យលោកអ្នកមិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបាននោះទេ ថែមទាំងផ្ដល់នូវគុណវិបត្ដិមួយចំនួនដល់សុខភាព ប៉ះពាល់ទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ដ ជាពិសេសអាចធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ខួរក្បាលបាត់បង់ការចងចាំ វង្វេងវង្វាន់អាចឈានដល់កើតជំងឺវិកលចរិត ។ លើសពីនេះទៀត ការសេពសុរាបង្កបញ្ហាសព្វបែបយ៉ាង ដូចជាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ប្រើអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ បង្កភាពចលាចលក្នុងស្រុក-ភូមិជាដើម៕ ដោយ៖កូឡាប
