តាមនោះ មឺ ឈីងភួង រស់នៅក្នុងខេត្តក្វាងស៊ីប្រទេសចិនថ្វីត្បិតតែម្នាក់ឯងគត់ក៏នាងបានចិញ្ចឹមបីបាច់ក្មេងៗឲ្យធំដឹងក្តី ៨៧នាក់ ក្នុងនោះគ្មានម្នាក់ណាជាកូនបង្កើតរបស់ខ្លួនទេ ។
អ្នកស្រីមឺ ឈីងភួង ត្រូវបានពលរដ្ឋចិនប្រសិទ្ធនាមថា “រយលានអម្រែក” ។
…៤០ឆ្នាំពុះពារគ្រប់ឧបសគ្គ នាងបានធ្វើការងារគ្រាប់យ៉ាងពុំខ្លាចនឿយហត់ នាងមឺ បាននាំឲ្យកូនៗរបស់នាង ៧៨នាក់ សុទ្ធសឹងទទួលបានសញ្ញាប័ត្រ បរិញ្ញា ក្នុងនោះ ២០នាក់ បានចូលសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យល្បីៗ ជាអាទិ៍ ៖ សកលវិទ្យាល័យប៉េកាំង ចេងឌូនិងសកលវិទ្យាល័យមួយចំនួនទៀត។
កូនៗរបស់នាង
តាម China News Service មឺ ឈីងភួង ជាបុគ្គលិកផ្នែកបោកគក់ នៅមន្ទីរពេទ្យតាំងពីអាយុ ១៩ឆ្នាំម្លេះ ។ គ្រាមួយនោះនាងទៅលេងស្រុករបស់មិត្តភក្តិឃើញចាស់ៗ និងកូនក្មេងក្រីក្រគ្មានស្បែកជើងពាក់ ទោះបីអាកាសធាតុត្រជាក់ខ្លាំងក្តីធ្វើឲ្យនាងរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ។
ថតរូបជាមួយកូនៗនាង ។
ពីនោះមកនាងចាប់ផ្តើមដើរប្រមែប្រមូលខោអាវចាស់ៗ និងទិញស្បៀងក្រៀម បញ្ជូនទៅកាន់តំបន់នោះ ។ គ្មានរថយន្តដឹកទៅដល់ នាងទិញអម្រែករែកទៅដល់កន្លែង…។
ជជែកជាមួយស្រីចំណាស់ក្នុងភូមិ ។
ម្តងនោះនាងបានប្រទះឃើញក្មេងកំព្រារពុំបានទៅរៀន ។ នាងប្រឹងប្រែងជួយពួកគេឲ្យបានចូលសាលា ហើយមួយចំនួនធំមករួមរស់ជាមួយនាងតែម្តង ។ មកទល់ពេលនេះ មានក្មេងៗ ៨៧នាក់ហើយ ដែលហៅនាងថា ម៉ែៗ ហើយបើគិតឲ្យអស់ទៅគឺពុំមែនប៉ុណ្ណឹងទេគឺរាប់រយនាក់ឯណោះ ដែលធ្លាប់រស់នៅផ្ទះរបស់នាង ។
រយលានអម្រែកក្នុងអំឡុង ៤០ឆ្នាំ កន្លងមក ។
….៤០ឆ្នាំកន្លងមកនេះ នាងតែងចែកស្បៀងអាហារ របស់ប្រើប្រាស់ដើម្បីចិញ្ចឹមក្មេងៗទាំងនេះ ពលរដ្ឋចិនហៅនាងថា “រយលានអម្រែក” ។
ពិតណាស់! ទង្វើសប្បុរសធម៌ពុំចាំបាច់សេដ្ឋីឧកញ៉ាធ្វើដោយ”ឃោសនា”នោះទេ មានគាត់ជាឧទាហរណ៍ស្រាប់ ។
៤០ឆ្នាំណា៎ទើបគេដឹង! ពេលនេះនាងត្រូវបានគេលើកតម្កើងជានិមិត្តរូប នៃសីលធម៌ និងសប្បុរសជនស្ម័គ្រចិត្តឆ្នើមបំផុត នៃតំបន់ស្វ័យគ្រប់គ្រងរបស់ជនជាតិ Choang នៅក្វាងស៊ី ។
គេថា ៖ ជាតិមានតែ១ ។ គេអាចស្រឡាញ់ជាតិតាមបែបខុសគ្នា ហើយពុំបែងចែកស្រទាប់វណ្ណៈ និកាយសាសនា…ឡើយ ។
មនុស្សធ្វើមនុស្សនឹងណា! ពុំមែនមនុស្សធ្វើទេវតាដឹងដូចរឿងពិភពគុណបុរាណចិននោះទេ ។
ប្រិយមិត្តយល់យ៉ាងណាដែរ!
