បច្ចុប្បន្នមនុស្សមួយចំនួនព្រោះពុំទទួលបានព័ត៌មានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ស្តាប់តាមជ្រុងមួយៗនៃបញ្ហាហើយក៏ “កាត់កាល់” ខ្លាញ់នោះតែម្តង ។ នេះជាកំហុស ។
តាមអ្នកជំនាញខាងអាហារូបត្ថម្ភនោះ គេទូន្មានឲ្យបរិភោគខ្លាញ់តិច ពុំមែនមិនឲ្យបរិភោគនោះទេ ។ សមមាត្រនៃតម្រូវការសារធាតុខ្លាញ់ ០,៨ ប្រូតេអ៊ីន ១,៧ ស្ករ ៧,៥ សម្រាប់រាងកាយមនុស្សពេញវ័យ ។ តាមសមមាត្រដូចពោលខាងលើទើបគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់រក្សាបានមុខងារជីវសាស្ត្ររបស់មនុស្ស ។
សារធាតុខ្លាញ់គឺជា “ប្រេងឥន្ធនៈ” មួយក្នុងចំណោម “ប្រេងឥន្ធនៈ” សំខាន់ៗសម្រាប់សរីរាង្គ ។ ១ ក្រាម (១០០០ក្រាម=1kg) នៃខ្លាញ់ក្នុងរាងកាយវាបង្កើតបាន ៩ គីឡូកាឡូរី ហើយជាប្រភពថាមពលកម្តៅសំខាន់ចំពោះសរីរាង្គ ។ មនុស្សធម្មតាតម្រូវឲ្យបរិភោគចន្លោះពី ៣០ ក្រាម – ៤០ ក្រាម ដោយសារលក្ខណៈជីវសាស្ត្ររបស់រាងកាយបានល្អ ហើយបើចំពោះអ្នកធ្វើពលកម្មខ្លាំងចំនួននេះតម្រូវទ្វេដងឯណោះ ។
ទន្ទឹមនោះវីតាមីនមួយចំនួនចាំបាច់ជាអាទិ៍ ៖ Vitamin A , D , E , K… វាត្រូវការរលាយចូលនឹងខ្លាញ់ទើបរាងកាយស្រូបយកបាន ។ អ្នកតមខ្លាញ់នឹងប្រឈមហានិភ័យខ្វះវីតាមីនទាំងអស់នេះ ។
ក្នុងសាច់ជាប់ខ្លាញ់មានផ្ទុក colexteron ដែលជាប្រភេទសារធាតុពុំអាចខ្វះបានសម្រាប់រាងកាយមនុស្ស។ មនុស្សពេញវ័យក្នុង១ថ្ងៃៗត្រូវការស្រូបយកតាមពោះវៀនតូច និងក្រពះ colexteron ប្រមាណ ០,៥ ក្រាម ទើបអាចរក្សាលក្ខណៈស្ថិរភាពរបស់កោសិកានៃអង្គបដិបក្ខនិងសកម្ម នៃកោសិកាឈាមស ។
ខ្លាញ់នៅមានប្រសិទ្ធភាពជួយឲ្យស្បែករលើបរលោង សក់ខ្មៅ ។ល។ កង្វះ colexteron អាចធ្វើឲ្យបញ្ញាក្មេងចុះខ្សោយ ។ ស្ត្រីវ័យចំណាស់ ប្រសិនបើបរិមាណ colexteron ក្នុងឈាមស្ថិតក្រោម 1,5 g/l នោះសមមាត្រនៃការបាត់បង់ជីវិតកើនឡើង៤ដង ហើយហានិភ័យកើតជំងឺបេះដូង និងមហារីក ក៏ខ្ពស់ជាងដែរ… ។
ហេតុនេះការមិនបរិភោគសាច់ ខ្លាញ់សោះជាកំហុសធ្ងន់ធ្ងរមួយគ្រាន់តែអ្នកពុំគប្បីបរិភោគវាច្រើនពេកទេ ៕ លីសា
