ប្រទេសថៃ៖អ្នករកស៊ីផ្លូវភេទជនជាតិថៃ ដែលត្រូវបានគេប៉ាន់ស្មានថាមានប្រហែល ៣០ ម៉ឺននាក់ ដែលភាគច្រើនមិនមានការងារធ្វើ ដោយសារវិបត្ដិវីរុសកូវីដ-19 នឹងមិនទទួលបានការការពារការងារពលកម្មពីរដ្ឋាភិបាលឡើយ។ ហេតុនេះ មូលនិធិពង្រឹងអំណាចដែលជាអង្គការមួយសម្រាប់សិទ្ធិនិងឱកាសសម្រាប់អ្នករកស៊ីផ្លូវភេទនៅទូទាំងប្រទេសថៃ បានផ្ញើលិខិតមួយទៅរដ្ឋាភិបាលសុំការជួយ។ ទោះយ៉ាងណា មកទល់ពេលនេះ អង្គការនេះមិនទាន់ទទួលបានការឆ្លើយតបពីរដ្ឋាភិបាលនៅឡើយទេ ហើយតាមការប៉ាន់ស្មានចំនួនអ្នករកស៊ីផ្លូវភេទដែលគ្មានការងារធ្វើនៅទូទាំងប្រទេសបានកើនឡើងដល់ ៣០ ម៉ឺននាក់ហើយ។
ដោយសារតែ កូវីដ-19 រដ្ឋាភិបាលបានបញ្ជាឱ្យបិទកន្លែងកម្សា ន្ត ដែលមានន័យថា អ្នករកស៊ីផ្លូវភេទជាង ១០០.០០០ នាក់ នៅទូទាំងប្រទេសថៃ គ្មានការងារធ្វើ។ ក្នុងស្ថានភាពអាសន្ននេះ ស្ត្រីច្រើនដែលជាម្តាយ និងជាអ្នករកស៊ីចិញ្ចឹមគ្រួសារ បានកំពុងរងផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំង ។ ប៉ុន្តែ ទោះយ៉ាងណា ការងារនេះមិនត្រូវបានទទួលស្គាល់ ហើយក៏មិនផ្តល់សំណង ឬ ការគាំទ្រ នោះឡើយ ។
អង្គការនេះបានលើកឡើងថា «ឧទាហរណ៍ ទោះបីកន្លែងកម្សាន្តត្រូវបានគេរាយការណ៍ថា អាចរកចំណូលបានប្រហែល ៦,៤ ពាន់លានដុល្លារ ក្នុងមួយឆ្នាំ ហើយអ្នករកស៊ីផ្លូវភេទជួយបង្កើតបាន ៤-១០% នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបក៏ដោយ ក៏អ្នកប្រកបរបររកស៊ីផ្លូវភេទត្រូវបានដាក់ទោសព្រហ្មទណ្ឌ ហើយត្រូវបានទុកចោលការការពារពលកម្ម និងសន្តិសុខសង្គម។ ការបិទនេះ គឺពិតជាប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់ស្ត្រីរកស៊ីផ្លូវភេទ ដែលបច្ចុប្បន្នគ្មានប្រាក់ចំណូលអ្វីទាំងអស់» ។
Mai Janta តំណាងសហគមន៍អ្នករកស៊ីផ្លូវភេទនៅឈៀងម៉ៃ ដែលធ្វើការនៅមូលនិធិពង្រឹងអំណាច បានប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានថា ពួកគេជាមនុស្សទី១ ដែលរងផលប៉ះពាល់ នៅពេលរដ្ឋាភិបាលប្រកាសបិទកន្លែងកម្សាន្តទាំងអស់។
តំណាងរូបនេះបានត្អូញត្អែរថា «នៅពេលហាងម៉ាស្សា កន្លែងងូតទឹក បារ និងខារ៉ាអូខេ ត្រូវបានបិទ យើងទាំងអស់គ្នាបានយល់ព្រម និងគាំទ្រវិធានការរបស់រដ្ឋាភិបាល។ ប៉ុន្តែប្រភេទការងាររបស់យើង មានន័យថាយើងគ្មានឱកាសទទួលបានប្រាក់ចំណូលក្នុងអំឡុងពេលនេះទេ។ រដ្ឋាភិបាលក៏មិនបានបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ក្នុងការជួយអ្វីទាំងអស់។ ឥឡូវនេះយើងអាចតាមដានស្ថានការណ៍បាន ហើយពិនិត្យមើលស្ត្រីដែលយើងស្គាល់ដែលជាសមាជិករបស់យើង ៣.០៩១ នាក់នៅទូទាំងឈៀងម៉ៃ។
ផ្ទុយទៅវិញ រដ្ឋាភិបាលបែរជាផ្តោតលើការចាប់ខ្លួន និងអនុវត្ត មិនដែលគាំទ្រឡើយ។ ច្បាប់ការងារមិនដែលការពារស្ត្រីទាំងនេះទេ ទោះបីយើងចូលរួមវិភាគទានយ៉ាងច្រើនដល់សេដ្ឋកិច្ចក៏ដោយ។ មានស្ត្រីខ្លះដែលស្ថិតនៅក្រោមរបបសន្តិសុខសង្គម។ អ្នកដែលធ្វើការឲ្យ អាជីវកម្មធំៗ ដែលមានម៉ោងធ្វើការត្រឹមត្រូវដូចជាស្រាបៀរនារីខារ៉ាអូខេជាដើម។ ប៉ុន្តែអ្នកធ្វើការក្រៅម៉ោង និងស្ត្រីដែលធ្វើការនៅក្នុងរង្គសាលត្រូវបានទុកចោល»។
សំណងចំនួន ៥.០០០ បាតរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលនៅតែមិនទាន់ចេញជាផ្លែផ្កា ហើយមិនមានរយៈពេលរាប់ខែ គឺអនុវត្តចំពោះតែស្ត្រីមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ ដែលភាគច្រើនជាពលករចំណាកស្រុក ឬជាកុលសម្ព័ន្ធដែលគ្មានអត្តសញ្ញាណប័ណ្ណជនជាតិថៃ៕
ប្រែសម្រួល៖ លឹម ហុង ( ប្រភព៖ Chiang Rai Times | Chiang Mai Citynews)
