ចាប់តាំងពីសម័យឥណ្ឌូរូបនីយកម្មបានឈានមកដល់ គឺនាំមកនូវការបោះបង់ចោលទម្លាប់ស្លៀកប៉ឹងរបស់ ជនជាតិខ្មែរលើ ដែលមានមរតកតាំងតែពីសម័យបុរេអង្គរ សម្ព័ន្ធភាពរវាងវប្បធម៌ខ្មែរនិងកុលសម្ព័ន្ធខ្មែរលើមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា ដែលបានបន្ដមកទល់សព្វថ្ងៃ រហូតមានចម្លាក់ទេពអប្សរាមានលក្ខណៈជនជាតិដូច្នោះដែរ។
នៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទង្គរវត្តមានចម្លាក់ស្រីរបាំ ឬស្រីទេពអប្សរជាង១.៥០០នាក់ គួរឱ្យចង់គយគន់ជាអនេក។ ជាមួយគ្នានេះ នៅមានរូបស្ដ្រីទេពអប្សរមួយចំនួនដែលផ្ដល់បរិយាកាសសង្គម និងវប្បធម៌ខ្មែរនាសម័យមហានគរកាលពីរយៈពេល ៨៥០ ទៅ ១.០០០ឆ្នាំមុន សម្រាប់ធ្វើជាការពិចារណាតទៅ។
រហូតមកទល់សព្វថ្ងៃនេះ ការស្រាវជ្រាវបានផ្ដោតជាអាទិភាពតែទៅលើផ្នែកស្ថាបត្យកម្មនៃប្រាសាទបុរាណ តែប៉ុណ្ណោះ។ ឯការសិក្សាអំពីសម្លៀកបំពាក់រវាងស្រីទេពអប្សរនិងជនជាតិខ្មែរលើបូឌិន បានបង្ហាញឱ្យដឹងថា នៅខេត្តសៀមរាបអង្គរវត្ត កាលដំណាក់កាលវប្បធម៌សម័យអង្គរ ជនជាតិខ្មែរនៅទីនោះមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយកុលសម្ព័ន្ធខ្មែរលើ ដែលពួកគេរស់នៅក្នុងភូមិភាគឥណ្ឌូចិន។
ទោះបីជាមានទំនាក់ទំនងល្អជិតស្និទ្ធរវាងជនជាតិខ្មែរនៅខេត្តសៀមរាបអង្គរវត្តជាមួយកុលសម្ព័ន្ធខ្មែរលើ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វប្បធម៌ទាំងពីរនេះមានចំណុចមិនដូចគ្នាទាំងអស់នោះឡើយ។ បញ្ហាសំខាន់គឺ ប្រពៃណីរវាងជនជាតិទាំងពីរមានភាពខុសគ្នា ត្រង់ជនជាតិខ្មែរនៅសៀមរាបមានភាពសម្បូរបែប និងការស្ថាបនា ឯជនជាតិខ្មែរលើកុលសម្ព័ន្ធនៅតែរក្សាប្រពៃណីនិងការស្លៀកពាក់មានការខុសគ្នាតិចតួច នាសម័យបុរេប្រវតិ្ដសាស្ដ្រនៅឡើយ។
ដោយសារមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធល្អបែបខាងលើនេះហើយ ទើបវិចិត្រករនាសម័យអង្គរវត្តបានឆ្លាក់រូប ស្រីទេពអប្សរនៅជាប់នឹងប្រាសាទអង្គរវត្តមានលក្ខណៈដូចគ្នាទៅនឹងកុលសម្ព័ន្ធយ៉ាងដូច្នោះដែរ។
នៅតាមភូមិស្រុកដាច់ស្រយាលនាសម័យអង្គរ វត្តមានរបស់កុលសម្ព័ន្ធខ្មែរលើពិតជាមានយ៉ាងប្រាកដ។ វត្ដមាននេះហើយ ទើបធ្វើឱ្យវិចិត្រករនៅប្រាសាទអង្គរវត្ដឆ្លាក់រូបស្រីទេពអប្សរមានលក្ខណៈដូចគ្នានឹង កុលសម្ព័ន្ធអំពីការស្លៀកពាក់នេះឯង។
ស្រីទេពអប្សរទាំងនេះ មានតែក្រណាត់គ្របកេរ្ដិ៍ខ្មាសរបស់គេតែប៉ុណ្ណោះ។ ជនជាជាតិខ្មែរលើ«ព្នង» បានរក្សានូវទំនៀមទម្លាប់ស្លៀកប៉ឹងសម្រាប់បិទបាំងកេរ្ដិ៍ខ្មាសដោយទុកដងខ្លួនរបស់គេនៅទទេគ្មានអាវ គ្របដណ្ដប់ឡើយ បើទោះបីជាពួកគេស្ថិតនៅក្នុងវ័យក្រមុំហើយក៏ដោយ។ ប៉ុន្ដែនៅសម័យឥណ្ឌូរូបនីយកម្ម ត្រូវបាននាំមកនូវការបោះបង់ចោលទម្លាប់ស្លៀកប៉ឹងនេះអស់ទៅហើយ៕
