បទអត្ថាធិប្បាយរបស់បញ្ញវ័ន្តជំនាន់ថ្មី Wang Fan ដែលបញ្ចប់ការសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យប៉េកាំងដ៏ល្បីល្បាញ បាននឹងកំពុងអង្រួនអារម្មណ៍ពលរដ្ឋ មន្ត្រីរដ្ឋការនៅប្រទេសនេះ… ដែលអ្វីគ្រប់យ៉ាង “សំដៅតែលើលុយ… មើលងាយអ្នកក្រ តែពុំបានមើលស្រាលស្រីពេស្យាទេ!” ។
តាមរយៈកម្មវិធីទូរទស្សន៍ជាក់ស្តែង “ZhenRen Xiu” (ជនឆ្នើម” និងសន្ទុះរាលដាលខ្លាំងជាងខ្យល់ព្យុះសង្ឃរាលើបណ្តាញអ៊ិនធើណេត នៃមហាអំណាចនេះ Wang Fan បានជីកកកាយបង្ហាញអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង របស់សង្គមចិនមួយដែលពីដើមល្បីខាងការគោរពលើកតម្កើង “មនុស្សធម៌ គុណធម៌ ភារវកិច្ច បញ្ញាជន ការជឿទុកចិត្ត” បានក្លាយជាសង្គមមួយ…” ។
សូមបកប្រែក្រៅផ្លូវការនូវសុន្ទរកថារបស់យុវវ័យចិនម្នាក់ ដែលហ៊ានពុំច្រៀកបញ្ហារបស់មាតុប្រទេសខ្លួន ហើយរំពឹងថា តាមរយៈនោះប្រិយមិត្តអាចយល់ដឹងពីមូលហេតុនៃភាពអវិជ្ជមាន អសកម្មរបស់អាណិកជនចិនបាននឹងកំពុងស្តែងបង្ហាញលើទឹកដីអង្គរដ៏បវរ នៃខ្មែរយើងទាំងអស់គ្នា ។
បទអត្ថាធិប្បាយរបស់ Wang Fan ពិតជាគួរឲ្យពិចារណាមែន!
អ្នកទាំងអស់មានចូលចិត្តការសម្រាកវិស្សមកាលនេះទេ? ការសម្រាកពេលវែងដូចនេះ ប្រហែលនៅពុំទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ ? តើមានអ្នកណាចង់សម្រាកបន្ថែមម្តងទៀតដែរឬទេ? មិនបញ្ហាអ្វីទាំងអស់ ឥឡូវយើងសាកវិលត្រឡប់មកវេលាវិស្សមកាលម្តងទៀតណា៎ ។
ថ្ងៃទី ១ ខែតុលា អ្នកទាំងអស់ប្រហែលបានជួបជុំក្រុមគ្រួសារ ចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរទេសចរណ៍ហើយ ប៉ុន្តែមានមនុស្សម្នាក់ពុំអាចវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ខ្លួនបានទៀតហើយ ការសម្រាកវិស្សមកាលរបស់មនុស្សជាច្រើនទើបតែចាប់ផ្តើម តែជីវិតរបស់យុវវ័យនោះក៏បានបញ្ចប់ហើយដែរ… ។
ថ្ងៃនោះគាត់បើកបររថយន្ត រួចជួបគ្រោះថ្នាក់លើផ្លូវហាយវ៉េ គាត់បានជាប់គាំងក្នុងកាប៊ីនឡាន ពុំអាចចេញរួច ។ មនុស្សម្នាបានចូលជិត ហើយនិយាយជាមួយគាត់ថា ៖ លោកប្រឹងឡើងរថយន្តសង្គ្រោះនឹងមកដល់ឥឡូវហើយ! ។ ប៉ុន្តែនេះជាពាក្យភូតកុហកចុងក្រោយ ដែលគាត់ស្តាប់ឮ មុនពេលលាចាកលោក ។ ព្រោះតែយូរមកទៀត ក៏គាត់មិនរង់ចាំរថយន្តសង្គ្រោះនេះមកដល់ដែរ ។
សោកនាដកម្មកើតឡើង ពុំមែនដោយសាររយៈចម្ងាយទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យឆ្ងាយ ឬភ្នាក់ងារសង្គ្រោះពុំបំពេញភារៈកិច្ចល្អនោះទេ គឺព្រោះតែផ្លូវអាទិភាពសម្រាប់រថយន្តសង្គ្រោះ ដែលធ្លាប់តែល្ហល្ហេវ ឥឡូវត្រូវជាប់គាំងបាត់ទៅហើយ ។
ស្មានថាសោកនាដកម្មកើតឡើងនៅវេលាដំបូងនៃថ្ងៃបុណ្យជាតិ នឹងផ្តល់ឲ្យយើងនូវស្នូរជួងដាស់សតិ ប៉ុន្តែត្រឹម ៣ថ្ងៃក្រោយមក គឺថ្ងៃទី ៤ ខែតុលា វាបានកើតមានព្រឹត្តិការណ៍ដដែលៗ គឺព្រោះតែកកស្ទះបំពានផ្លូវអាទិភាព នារីម្នាក់ត្រូវសម្រាលកូនទាំងពុំទាន់គ្រប់ខែ។ អ្នកទាំងឡាយប្រហែលជាដឹងហើយថា ទារកម្នាក់ពុំទាន់ឃើញពន្លឺព្រះអាទិត្យផង តែវាបានជាប់គាំងតាមផ្លូវរបស់ពិភពលោកស្រេចបាត់ទៅហើយ ។
លក្ខណៈសម្បត្តិសំភារៈរបស់យើងឥឡូវបានប្រសើរជាងមុន ។ យើងលុយ មានពេលវេលាដើម្បីបានសម្រាកលំហែ យើងទទួលអារម្មណ៍ថានេះពិតជាប្រការគួរឲ្យមោទនភាពមួយ ។
ផ្លូវហាយវ៉េ សរុបរបស់ចិនឆ្នាំនេះ បានលើសពី ១០០.០០០ km ហើយវាមានចម្ងាយវែងជាងគេលើពិភពលោក និងពិតជាតួលេខមួយ ធ្វើឲ្យយើងទទួលអារម្មណ៍មោទនភាព ។ ប៉ុន្តែអ្វី ដែលបានកើតឡើងលើផ្លូវហាយវ៉េនោះ វាពិតជាធ្វើឲ្យយើងគ្មាននៅសេសសល់ មុខមាត់អ្វីបន្តិចឡើយ ។
មានរថយន្តខ្លះពិតជាស៊េរីថ្មីណាស់ តែវាបែរជាពុំបើកបរលើខ្សែបន្ទាត់របស់ខ្លួន ហើយនៅបានធ្វើឲ្យមនុស្សដទៃទៀតគ្មានផ្លូវសម្រាប់ធ្វើដំណើរ ។ នេះពុំត្រឹមតែជាកាយវិការមិនល្អទេ តែជាការបំពានទោស ។ ព្រោះអ្នកបើកបរនោះតែងគិតថា ការបំពានផ្លូវជារឿងតូចតាចនោះ ហើយអ្នកដែលត្រៀមស្លាប់ពុំមែនដោយសាផ្លូវទេ វាជាជោគវាសនារបស់គេតើ! ។
ផ្លូវហាយវ៉េ គឺជាឧបករណ៍សុក្រិតបំផុត សម្រាប់ចិនបច្ចុប្បន្ននេះ ដែលកំពុងរត់លឿនទៅមុខ ឆ្ពោះរកជោគជ័យ ហើយពួកយើងម្នាក់ៗ ក៏កំពុងស្រោបខ្លួននូវសំបកក្រៅ១ដែលត្រឹមត្រូវ ហើយស្អាត ។ នៅលើផ្លូវនេះ អ្នកពុំចៀសផ្លូវឲ្យខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ពុំចៀសផ្លូវឲ្យអ្នក ឲ្យតែមានច្រកគឺឈ្មុលចូល ឲ្យតែអាចរកបានគឺចេះតែរក ។ សំខាន់គឺខ្លួនឯងមានប្រយោជន៍ រីឯអ្នកដទៃយ៉ាងម៉េចនោះជារឿងរបស់គេ ។ អ្នកណាៗក៏ជេរស្តីថា ខ្លួនឯងនេះយឺយ៉ាវ តែចុងក្រោយពុំមានអ្នកណារត់បានលឿន ហើយអ្នកណាៗក៏ពុំអាចរត់គេចចេញបាន ។
ជនជាតិចិនគ្រប់រូបសុទ្ធសឹងកំពុងប្រដេញតាមជីវភាពរស់នៅមានមុខមានមាត់ ល្អប្រសើរជាង ប៉ុន្តែយើងស្លៀកពាក់ស្អាត ល្អល្អន់ ប៉ុន្តែឲ្យតែស្រួលគឺគ្រវែងសំរាម កន្ទុយបារី នៅគ្រប់ទីកន្លែង ។ យើងនិយាយប្រាប់ឪពុកម្តាយថា ៖ កូនមានលុយហើយ ចង់នាំពុកម៉ែនៅហាងបរិភោគឲ្យឆ្ងាញ់ពិសារម្តង ប៉ុន្តែនៅក្នុងផ្ទះយើងស្រែកជេរឡូឡាដល់អ្នកបម្រើ និយាយប្រាប់កូនយើងថា ពុកបានប្តូររថយន្តថ្មីហើយ ចាំពុកនាំកូនចេញទៅក្រៅយកខ្យល់បរិសុទ្ធឲ្យសប្បាយ ប៉ុន្តែបែរជាដណ្តើមបំពានផ្លូវអ្នកថ្មើរជើងនៅថ្នល់បំបែកជាបួន ។
… គ្មានអ្នកណាទៅបានលឿន ហើយក៏ពុំអាចរកច្រកចេញបាន ប្រសិនមានអាសន្ននោះ ។
នេះឬជាមុខមាត់ដែលយើងប្រាថ្នាចង់បាន? ហើយនេះជាមុខមាត់ដែលយើងចង់បង្ហាញប្រាប់កូនចៅរបស់យើង?
ពិតណាស់ ពុំមែនដូច្នេះទេ! នេះជា “មុខ” ជាផ្ទៃខាងក្រៅ យើងគិតថា មានលុយហើយ ចាយលុយហើយនោះអ្នកដទៃនឹងប្តូរក្រសែភ្នែក ។ ប៉ុន្តែយើងភ្លេចថា ខាងមុខយើងនៅមានអក្សរសំខាន់ជាងអក្សរ “រាងកាយ” ។ អក្សរ “រាងកាយ” (ជាអក្សរចិន-អ្នកបកប្រែ) នេះមានន័យថាអ្វី? យើងសរសេរយឺតៗបន្តិច ហើយពិនិត្យមើល វាគឺជាគំនួបផ្សំរវាងអក្សរ “មនុស្ស” និង “កាតព្វកិច្ច” ហេតុនេះ ឫសគល់នៃ “រាងកាយ” -មនុស្ស ហើយដើម្បីជា “មនុស្ស” ត្រូវបំពេញឲ្យបានពេញលេញ “កាតព្វកិច្ច ជាមនុស្ស” នោះទើបអាចហៅថា… មនុស្ស ។
ម្តងនោះខ្ញុំបានទៅកាន់ប្រទេសជប៉ុន នៅរម្មណីយដ្ឋាន ១ពុំសូវជាល្បីឈ្មោះប៉ុន្មាន ខ្ញុំដើរចូលបន្ទប់អនាម័យ ឃើញវាស្អាតបាតណាស់ នៅលើកម្រាលឥដ្ឋ សូម្បីទឹក១ដំណក់ក៏ពុំឃើញមាន ។ លាងដៃរួច ខ្ញុំពុំឃើញមានក្រដាសជូតដៃ ពេលនោះក្បែរខ្ញុំមានម្តាយកូន២នាក់ ពួកគេក៏កំពុងលាងដៃ ។ លាងដៃរួច ខ្ញុំឃើញពួកគេរលាស់ដៃឲ្យស្ងួត តែរលាស់ស្រាលៗ ខ្ញុំក៏ធ្វើតាម ។ តាមពិតទៅពួកយើងក៏ធ្វើបែបនេះដែរ រលាស់ៗដៃ ប៉ុន្តែកុំឲ្យតែខ្ទាតទឹកចំមុខអ្នកដទៃ ធ្វើឲ្យគេសើមជោគនោះសំណាងហើយ ។
ក្រោយមកអ្នកនាំភ្ញៀវបានប្រាប់ខ្ញុំថា ក្មេងតូចៗនៅជប៉ុនបានទទួលការអប់រំថា ៖ ដាច់ខាតមិនរលាស់ដៃឲ្យទឹកខ្ទាតចេញក្រៅកន្លែងលាង ។ ទី១គឺត្រូវរក្សាអនាម័យ បរិស្ថានស្អាត ទី២ ប្រសិនបើមានអ្នកដើរប៉ះរអិលដួល ។ ពួកគេសូម្បីតែនៅកន្លែងមួយពុំតម្រូវការមុខមាត់បំផុត -បន្ទប់អនាម័យ តែគេបង្រៀនឲ្យដឹងថា អ្វីទៅជា “មុខមាត់”នោះ ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មុខមាត់ដែលអស្ចារ្យពុំមែនជាសំបកក្រៅភ្លឺចិញ្ចាចខាងក្រៅនោះទេ វាស្ថិតក្នុងចិត្តរបស់យើង ដើម្បីអ្នកដទៃ ដើម្បីបរិស្ថាន ខ្លួនយើងត្រូវចេះសាងកាយវិការសម្រាប់ខ្លួនឯង ។
ក្នុងអំឡុង ៧ថ្ងៃ បុណ្យជាតិនេះ ក្រសួងសមត្ថកិច្ច ប៉ូលិសគ្រប់កន្លែងក៏បានបង្កើនខ្លាំងក្លានូវរូបភាពដាក់ពិន័យចំពោះយានជំនិះដែលបំពានផ្លូវថ្នល់ ។ អ្នកទាំងឡាយដឹងទេថា តើកម្រិតផាកពិន័យប៉ុន្មាន? នៅណានហៃ ១៣០០យាន់ , ជៀងស៊ី ៣០០០យាន់ , ស៊ីឈួន ៥០០០យាន់ , ហ្ស៊ីជៀង ១៩.០០០យាន់ ។ យើងបានឃើញកម្រិតផាកពិន័យ ប៉ុន្តែសង្ឃឹមថា វានឹងក្លាយជារបៀបគ្រប់គ្រងអនុវត្ត រហូតពុំសម្រាប់រយៈពេលមួយខ្លីទេ ។
យើងសុទ្ធសឹងរង់ចាំ អាចមានការ “សម្រាកប្រកបដោយមុខមាត់” ពិតប្រាកដមួយ ។ យើងមិនហ៊ានបំពានផ្លូវអាទិភាពសំខាន់សង្គ្រោះបន្ទាន់ ហើយក៏និងម្ចាស់ការទុកផ្លូវ (បើកផ្លូវមួយ)ឲ្យរថយន្តសង្គ្រោះ។
ប្រទេសមួយពុំមែនថាដោយសារសេដ្ឋកិច្ច យោធាខ្លាំង បែបណាទេ ប្រសិនបើពលរដ្ឋប្រទេសនោះ ពុំធ្វើបាននូវអ្វីៗដែលជា “មុខមាត់” នោះយើងនឹងពុំទទួលបានការគោរពដែលគួរតែមាន ។ ពង្រឹងច្បាប់នោះចាំបាច់ត្រូវគោរពច្បាប់ឲ្យបានល្អ អ្នកណាៗក៏សុទ្ធសឹងត្រូវម្ចាស់ការ តែខ្លួននោះទើបអាចមាន “មុខ” ប្រទេសជាតិទើបមាន “មុខមាត់” បាននឹងគេ ៕ បូព៌ា