រូបភាពផ្កាយរណប NASA បានបង្ហើបឲ្យឃើញនូវផ្ទាំងថ្មធំៗតាមបណ្តោយតំបន់សមុទ្រទឹករាក់ ភ្ជាប់ឥណ្ឌា និងស្រីលង្ការ ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអះអាងថា ថ្មនេះត្រូវបាននាំយកមកពីកន្លែងផ្សេង ហើយមានអាយុកាលចំណាស់ជាងខ្សាច់នៅទីនោះទៀត… ។
ហេតុនេះរឿងសិល្ប៍និទាន “រាមកេរ្តិ៍” គឺជារឿងពិត!?
អធិប្បាយតាមខ្លឹមសារជជែកគ្នាក្នុងវីដេអូ
ផ្កាយរណបមួយរបស់ NASA បានហោះហើរកាត់តំបន់ទឹករាក់នៅមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ហើយបញ្ជូនឲ្យឃើញនូវរូបភាពផ្ទាំងថ្មលិចក្រោមទឹកបណ្តាក់គ្នាតភ្ជាប់ពីស្រីលង្ការនៅដល់ឥណ្ឌា ប្រមើមើលទៅដូចជាបង្គោលដាំដង្ហែរគ្នាចន្លោះកោះ ២ ។ ខ្ញុំឃើញវាដូចជាទំនប់ទប់ទឹករលកអីចឹង តែថ្មទាំងនោះវារាងធំបន្តិច ។ ពេលពិនិត្យមើលរូបភាពផ្កាយរណបឲ្យបានម៉ត់ចត់ បណ្តាអ្នកស្រាវជ្រាវឃើញថ្មីៗនេះ តម្រៀបគ្នាបានចម្ងាយដល់ទៅ ៥០ km ។ ររបស់ដែលធ្វើឲ្យ “ផ្ទាំងគំនូរ” នេះកាន់តែទាក់ទាញ គឺជួរថ្មនេះ ស្ថិតនៅត្រង់តំបន់សមុទ្រត្រូវបានគេរំលឹកក្នុងកំណាព្យ ហិណ្ឌូមួយ -ដល់ស្ពានដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ រឿងព្រេងនិទានហិណ្ឌូដំណាលថា ៖ (ទេវតា) ព្រះរាម បានសាងសង់ស្ពានមួយនៅទីនេះ ដើម្បីតភ្ជប់ឥណ្ឌា និងស្រីលង្ការ ។
ថ្មនៅក្នុងរូបភាពនៃផ្កាយរណបស្ថិតនៅកន្លែងដែលផ្នែកសាគរវិទ្យាហៅថា វាលគោក ។ វាលគោកនេះកកើតឡើងនៅតំបន់ទឹករាក់ ។ ខ្សាច់អាចពូតផ្តុំនៅចន្លោះដែនគោកសងខាង ។ វាលគោកអាចជាធម្មជាតិ ។ ប៉ុន្តែអ្វីៗនៅលើនោះគឺពុំមែនទេ! ។ នេះពុំមែនជាវាលធម្មតាឡើយ មានរបស់ខ្លះនៅទីនោះពុំទាន់រិចរិលទេ ។ មានដុំថ្មដែលយកពីទីឆ្ងាយមក ហើយដាក់ពីលើតំបន់ទឹករាក់តភ្ជាប់កោះទាំង២នេះ ។ របៀបដឹកជញ្ជូនថ្មទាំងនោះ នៅជាអាថ៌កំបាំង ។
ពេលក្រុមភូកុព្ពសាស្ត្រ មកដល់ដើម្បីពិនិត្យមើលអាយុរបស់ថ្មទាំងនោះ ទើបដឹងថា ថ្មទាំងនោះបង្កប់បន្ថែមអាថ៌កំបាំង ។ ព្រោះថា ថ្មដែលនៅលើខ្សាច់នោះ វាមានអាយុកាលចរើនជាងខ្សាច់ទៅទៀត ។ ហេតុនេះ រឿងរ៉ាវពុំងាយស្រួលនោះទេ ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានសន្និដ្ឋានដឹងថា ដុំថ្មទាំងនេះមានអាយុ ៧០០០ឆ្នាំហើយ ហើយទើបមក “រស់នៅ” លើខ្សាច់នេះ ៤០០០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។
លទ្ធផលនេះបង្ហាញឲ្យឃើញរចនាសម្ព័ន្ធក្នុងរូបភាពផ្កាយរណបពុំមែនជាធម្មជាតិទេ តែវាត្រូវបានសាងសង់ឡើងដោយមនុស្ស ។
មនុស្សមួយចំនួនរំលឹកដល់ សំណេរបុរាណធ្លាប់រំលឹកដល់រឿងរ៉ាវពី ២០០០ឆ្នាំមុន ។ គ្រានោះសាងសង់ស្ពានមួយវែងបែបនេះ មានតែសមិទ្ធិផលអច្ឆរិយៈរបស់ធម្មជាតិប៉ុណ្ណោះ ។
គិតទៅរឿងព្រេងនិទានរាមកេរ្តិ៍ ប្រាកដជាមានទំនាក់ទំនងនិងរបកគំហើញរបស់អ្នកវិទ្យាសាសត្រខាងលើប្រាកដមែន! ៕ ចន្ទ្រា
