កាលពីព្រេងនាយមានគហិបតីម្នាក់ មានទ្រព្យសម្បត្តិហូរហៀរ តែគាត់នៅពុំពេញចិត្ត ។ នៅផ្ទះគាត់ មានពពែធាត់ទ្រលុកៗ ៩៩ក្បាល ប៉ុន្តែនៅមានអារម្មណ៍ពុំគ្រប់គ្រាន់ទៀត ។ ព្រោះចង់ឲ្យបាន១ក្បាលទៀតគ្រប់… ១០០ ។
យប់មួយស្រាប់តែគាត់ដេកគិតឃើញថា នៅអារាមលើភ្នំ មានពពែ១ក្បាល “ក៏សម្រេចចិត្ត…។ ព្រឹកព្រលឹមអុរ ក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ភ្ញាក់ពីដំណេក ឆ្ពោះទៅកាន់អារាម ជួបអ្នកសច្ចំ ហើយសំពះសុំពពែនោះមកចិញ្ចឹម ។ អ្នកសច្ចំកំពុងភាវនាធម៌ ឆ្លើយតបយ៉ាងស្រទន់ថា ៖ “យកវាទៅចុះ” ។
…១ខែក្រោយ គហិបតីរូបនេះ បានទៅកាន់អារាមដដែល ដើម្បីសុំឱសានវាទនាំផ្លូវពីអ្នកសច្ចំ ។ គហិបតីពោល ៖ “ឥឡូវខ្ញុំមានពពែ ១០៥ក្បាលហើយ!” អ្នកសច្ចំឆ្លើយកាត់ ៖ “លោកគួររីករាយ ហេតុអ្វីមុខស្រពាប់ស្រពោន?” គហិបតីគ្រវីក្បាលឆ្លើយតប ៖ សុំជួយផង កាលណាទើបបានដល់២០០ក្បាល?
អ្នកសច្ចំគិតមួយសន្ទុះ ក៏ដើរចូលក្នុង រួចយកទឹក១ផ្តិលមកហុចឲ្យគហិបតី ។ គហិបតីលើកផឹក១ក្រេប ក៏ស្រែកថា ៖ “ចុះហេតុអ្វី បានជាប្រៃម្លេះ?!” ។
អ្នកសច្ចំឆ្លើយមួយៗថា ៖ “ទឹក១ផ្តិលនេះប្រៃព្រោះមានអំបិលក្នុងនោះ ។ មនុស្សលោកគ្មានអ្នកណាចូលចិត្តទឹកអំបិលទេ ។ ប៉ុន្តែលោកបែរជា ថ្ងៃណាៗក៏លាយវាផឹកអស់១កែវដែរ ។ កាន់តែផឹកកាន់តែស្រេក មានហើយចង់មានទៀត ។ រឿងទាំង២គឺដូចគ្នាតើ!? ។
តណ្ហាអ្នកណាក៏មាន ក៏ចង់ ហើយស្វែងរក ។ ប៉ុន្តែប្រសិនអ្នកចេះសម្របចិត្តទប់ស្កាត់តណ្ហាបាន នោះវាស្រដៀងនឹងអ្នកទទួលបានទឹកគ្មានអំបិល១កែវ វាផ្អែមត្រជាក់ បំបាត់ការស្រេករបស់អ្នក ។
មិនចេះសម្របចិត្តទប់ស្កាត់តណ្ហាលោកិយ៍ នោះដូចជាការផឹកទឹកអំបិលអីចឹង កាន់តែផឹក កាន់តែស្រេក ។ ទោះបីផឹកអស់ទឹកសមុទ្រ ក៏ពុំឆ្អែតដែរ ។
ក្នុងលោកិយ៍នេះ មានរបស់ជាច្រើនគឺជាអន្ទាក់ជីវិត ពិតជារាប់ពុំអស់ទេ ! ។ ប្រឈមមុខនឹងវា គ្មានអ្វីក្រៅពីគតិ១គឺ ៖ ចំណង់ចំណូលចិត្ត គ្រាន់តែជាសភាវៈគតិប៉ុណ្ណោះ ការដែលមិនចង់អ្វីមួយនោះ ទើបជាបញ្ញាញាណ ។
“ក្នុងកែវនៃជីវិត ប្រសិនបើយកទឹកប្រៃមកចាក់ចូលនោះ ម្ចាស់កែវប្រាកដជាលែងស្គាល់ ដឹងរសជាតិផ្អែមល្ហែម នៃសុភមង្គលក្នុងជីវិតរៀង…រហូត!” ៕ ចន្ទ្រា