ក្មេងម្នាក់នេះចង់បានត្រឹមស្បែកជើង-ខោអាវ គត់មត់ប៉ុណ្ណោះ ។
គាត់ពិការភ្នែក ផ្ញើរក្តីសង្ឃឹមលើភាពស្មោះត្រង់របស់អ្នកវិញប៉ុណ្ណោះ ។
ចំណាស់ហ្នឹងហើយ នៅប្រឹងមិនថាយប់ថ្ងៃ ព្រោះក្រពះវាទាមទារ ។
ស្នាមញញឹមរបស់កុមារជនបទ ពេលទទួលបានសៀវភៅ ទោះបីវា…ចាស់ហើយក្តី។
កុំធ្វើដូចយុវជន លើរថយន្តនេះ ។ មនស្សចំណាស់ ដែលឈរតោង នោះប្រសិនជាឪពុករបស់គាត់វិញ តើគាត់យល់យ៉ាងណាទៅ ។
អម្រែកជីវិតណា៎!
អ្នកមានឪពុកម្តាយថែទាំ ចុះពួកគេវិញ? អនាគតពួកវាពិតជា “ងងឹត”ណាស់ ។
អ្នក “ស៊ីដេក” ក្នុងផ្ទះ ចំណែកពួកគេ សូម្បីដំបូលជ្រកឲ្យបានជិតក៏គ្មានដែរ ។
សុភមង្គលពុំគិតវ័យទេ ព្រោះវាស្ថិតក្នុងបេះដូងរបស់យើង ។
សុភមង្គលពីការចែករំលែក អ្វីចែកបានគប្បីចែកទៅ ដោយពុំគិតឲ្យសោះថាបានមកវិញនោះ ។
មើលពួកគេទៅ ប្អូនៗនឹងគិតថា ការទៅសាលារៀន ប្អូនពិតជាសំណាងណាស់! ហេតុនេះត្រូវប្រឹងប្រែង ។
វ័យកុមារ គឺការលេងកម្សាន្តយ៉ាងតិចជាមួយក្មេងដទៃក្នុងភូមិ តែចំពោះក្មេងនេះ វាគឺជាការងារដើម្បី… ក្រពះ ។
ពេលខ្លះ អ្នកទិញរួចបោះចោលវាយ៉ាងខ្ជះខ្ជាយ ដោយមិនដឹងថា ទាំងនោះមានមនុស្សច្រើនណាស់ ម្ង៉ៃៗដើររាប់គីឡូ ដើម្បីស្វែងរក ។
កុំខ្ជះខ្ជាយអាហារ មានមនុស្សច្រើនណាស់កំពុងស្រេកឃ្លាន ។
ពិការកាយ តែមិនពិការចិត្តទេ ។
នេះជាកន្លែងសុំប្រាក់ឧបត្ថម្ភគ្មានការងារធ្វើ ហេតុនេះមុនពេលសម្រេចចិត្តបោះបង់ការងារកំពុងមាន គប្បីគិតឲ្យច្បាស់ណា៎! ៕ លីសា
